Geschiedenis

Een stukje geschiedenis over ’t Kluphoes geschreven door oud voorzitter Antoon Slagers

Jarenlang is de Enterse Motor Club bezig geweest om een eigen onderkomen te krijgen. In eerste instantie wilden we graag een cross/trial terrein met een clubgebouw erbij, maar dat bleek geen haalbare kaart. Daarom is besloten om alle energie te steken in het zoeken naar een plek voor alleen een clubgebouw. Naast de sportvelden van de S.V. Enter lag een mooie wal, uitermate geschikt om onze wens te realiseren, en dankzij de welwillende opstelling van de S.V. Enter konden we daar aan de slag gaan. Alles is geheel in eigen beheer gedaan, van grondwerk tot het dekken van het dak. Ook de inrichting komt van eigen hand. Om het geheel financieel rond te krijgen hebben we een actie gehouden onder de leden genaamd: “Draag een steentje bij” en mede hierdoor en dankzij een groot aantal sponsoren is ook de geldelijke kwestie geen probleem geweest. In september 1996 zijn we met het grondwerk begonnen en eind december hebben we onze oudejaarsreceptie al in het gebouw gehouden. In maart 1997 was de bouw geheel klaar, zodat we ons 50-jarig bestaan in ons eigen clubgebouw, dat de fraaie naam ’t Kluphoes draagt, konden vieren.

Gezien het stukje grond dat ons nog ter beschikking stond(lag), gezien het enthousiasme en gezien het feit dat we met elkaar de kennis nog in huis hadden, zijn we in september 1999 opnieuw aan de slag gegaan om ’t Kluphoes uit te breiden. Dankzij de hulp van onderstaande leden en niet-leden is ook dit in een razend tempo tot stand gekomen en kon de 20e Reggerit op 15 januari 2000 vanaf dit geheel voltooide clubhuis van start gaan. Robert Assink, Henk Beverdam, Rolf Blank, Fa. ten Brinke, Johan Broeze, Henk ter Denge, Maarten Deurnink, Reinder Deurnink, Arie Eeftink, Gerard Freriksen, Henk Getkate, Jan Goossen, Jan Hakkert, Jarno Harbers, Robin Heilen, Johan Hinseveld, Gait Kalenkamp, Albert Kamphuis, Gerrit Klein Nagelvoort, Hans Klein Nagelvoort, Erik Klein Nagelvoort, Henk Klein Nagelvoort, Mike Kuipers, André Kuipers, Ben Lammertink, Gerard Lankamp, Martin Lesscher, Rudy Mensink, Hans van Nijen, Rie van Nijen, René Nijzink, Annie Oude Mulders, Bennie Oude Mulders, Hans Peddemors, Willem Jan Pieterson, Gerrit Plas, Herman Pluimers, Erik Pluimers, Wim Pluimers, Henk Pluimers, Jack Pol, Gradus Poortman, Mark van de Riet, Ben Rikkert, Frans Rikkert, Jos Rikkert, Johan Roessink, Martin Rohaan, Dennis Schartman, Rob Schrooten, Jo Slag, Patrick Slag, Antoon Slagers, Jan Slagers, Ben Slaghekke, Eduard Smit, André Spekreize, Karin Spekreize, Jos Spekreize, Bertjan ter Steege, Hans aan de Stegge, Gert Tijink, Jan van Uitert, Gerrit Veld, Hans Vijn, Johan Voortman, Gerrit Wijnen, Jan de Wilde, Erik Wolterink, Bert Wolves, Johan Zwienenberg.

12,5 jaar jubileum van ’t Kluphoes

Ja dames en heren, 12,5 jaar bestaat het clubhuis alweer. Als de dag van gisteren herinner ik mij dat een aantal EMC-ers het tijd vond om eens te kijken of het niet mogelijk was om een clubhuis met trial terrein te realiseren. In die tijd en dat is zo’n 14 jaar geleden werd er nog fanatiek getriald door een aantal clubleden. Allerlei percelen passeerden de revue maar eigenlijk waren geen van de percelen een reële optie. Toen werd er nog gezegd dat als er geen trial of crossterrein bij kon, een clubhuis ook niet nodig was. Maar die gedachte was niet van lange duur en alleen een clubhuis was in ieder geval iets, zo werd gezegd. De gemeente was toen nog niet zo lang op de hoogte van ons aantal leden en dat waren er in die tijd meer dan 450. Daar schrokken ze, in positieve zin, wel van en vertelden dat ze zich in wilden zetten om een stuk grond te zoeken voor ons. Nou ja, als je de gemeente al mee hebt zou het wel lukken. Als snel kwamen ze met het stuk waar wij nu vertoeven. Het was geen mooi vlak en ontgonnen stuk land maar een hoge zandwal met (alderbassent) veel struiken en bomen erop. Na wikken en wegen hebben we ja gezegd en wij konden het huren van de gemeente. Over de grootte van het perceel werd gevraagd hoeveel wij nodig dachten te hebben. Wij hadden nog geen idee wat en hoe het eruit ging zien en er werd gewezen met de hand van oh, doe maar van hier tot hier zo ongeveer. Het werd goed bevonden door de gemeente. Ja en toen? We hadden dus grond, maar nog geen idee wat erop moest en kon. Er was immers bijna geen geld en wat gaan we bouwen en hoe gaan wij betalen? Daar moest over gebrainstormd worden. Er werd gekeken naar een houten gebouw om die in één keer te plaatsen en klaar is kees. Maar daar was iedereen ook niet van gecharmeerd en er werd verder gedacht. De EMC is toch een club die, als er iets gedaan wordt, het ook goed moet gebeuren. Dus kwamen wij in een ander prijs segment terecht en nu de vraag hoe gaan wij het betalen. Ik heb geen idee hoe de rente percentages toen waren maar als je bij de leden over de ‘bank’ begon dan vertrokken de gezichten van kleur. Het idee van de stenen en rente loze lening werd geboren. De stenen betekende eigenlijk een gift aan de club. En de renteloze lening ja dat is duidelijk en er werd gezegd dat alles liep zoals we dachten de club elk jaar twee leningen uit de bak trok om die dan uit te betalen. En zo werd de sponsor- en lening werving opgestart. De tekening werd gemaakt en Jan Pieterson, de bouwpastoor, was al druk met het ronselen van mensen en materialen.

Tja, als je met een Reggerit (bijvoorbeeld) al ziet hoeveel mensen zich tomeloos inzetten voor een dergelijk evenement dan kun je wel nagaan dat er voor deze uitzonderlijke klus best mensen waren die wilden helpen. Eerst waren de mensen met kennis van grondwerk aan de beurt en die hebben we binnen de club dus shovel en kettingzagen, tractoren met dumpers werden geregeld en graven met die hap. De fundering werd er ook gelijk bij uitgegraven. Een grote keet werd er neergezet en werd van alles ingezet. Dus voor een natje en een droogje werd gezorgd. Er waren al kalkzandsteenblokken aangekomen dus werd er een datum gepland om de fundering te metselen. Blokken zijn goedkoper dan beton dus werd er voor een gemetselde fundering gekozen. Beter voor de portemonnee maar slechter voor de rug want op deze manier gaan er meer blokken in dan anders. De fundering werd er in gemaakt en alles werd weer vol met zand gevuld en de betonvloer kon voorbereid worden. Inmiddels was er al een vast ploegje die er elke avond waren. Met Jan Pieterson aan het roer ging alles voorspoedig. Ja, soms moest Jan een avondje bellen om meer mensen erbij te krijgen en ook dat lukte. Toen ik op een avond naar de bouw ging om muren te lijmen zag ik dat er wel dertig mensen waren. Dan moet je eerst aan de slag om mensen een taak te geven zodat ze toch niet staan te niksen. Ja, en dan is het met de koffie en vooral na het werk aan het bier ‘onmeunig’ gezellig. Er dienden zich grote sponsoren aan voor bv. de stalen liggers voor t platte dak. Dat waren getoogde lange balken en werden geschonken door een toenmalig goede endurorijder die het goed voor had met de EMC. Er werd van alles geritseld en dat betekend dat je soms ook dingen moest aanpassen naar de materialen die we goedkoop of voor niets konden krijgen. Toen in de winter het dak en de dekvloer erin en op zat hadden we eigenlijk al een beetje een clubhuis. We hebben toen ook een soort van nieuwjaarsreceptie in ons clubhuis gehouden en er werd oliekachel ingezet en dat gaf rook ja veel rook. Er werd heftig gebierd en gefilosofeerd over de afwerking. Maar over één ding waren we het eens we moesten zuinig zijn. Met de zelfde enthousiaste inzet werd de laatste sprint ingezet. Het riool moest toen nog worden aangesloten en die moest helemaal naar de Stationsweg. Dat was een klus voor n’Tik en z’n maten. Een minikraan erbij van Graats en graven maar. Kennelijk is het goed gebeurd want heden ten dage is er nog niks terug gekomen. In het clubhuis werden ook de laatste loodjes gelegd en er ontstond al een openingsdatum. Ja, de opening moest met veel lawaai gebeuren zodat heel enter wist dat wij open gingen. Fotograaf geregeld en een grote kraan van ons altijd helpende Gerrit Plas om van boven een mooie foto te maken. Op de dag gingen wij met alle soorten motoren vanaf het marktplein door het dorp naar ’t Kluphoes. Iedereen was zo enthousiast en gaste en rubberde er op los. Ja de één meer dan de ander want er was er één die al op het marktplein met burnouts begon. Het rubber vloog er vanaf en toen we over de Rijssenseweg reden plofte die motor door oververhitting. Dus die was klaar met de opening, tenminste op de motor. Na vele straten aangedaan te hebben kwamen we aan bij ons eigen clubhuis. Foto’s werden gemaakt en een mooie Eerste steen werd onthuld en die was natuurlijk voor Jan Pieterson. Hij was dan ook diegene die door heeft gepakt en in het hele traject het voortouw heeft genomen. Wij zijn hen daar heel dankbaar voor, ik denk dat ik dan namens iedere EMC-er spreek. Nu zijn wij 12,5 jaar verder en een aantal verbouwingen. En ik kan gerust zeggen dat wij een prachtig clubhuis hebben. Ik hoop dat wij ook voor de komende 12,5 jaar veel gebruik, in harmonie, van `t Kluphoes kunnen maken en dat kan zeker want als je de site of het clubblad in de gaten houdt zie je dat er veel georganiseerd wordt. Nou, in ieder geval het clubhuis staat er en is voor iedereen open dus kom een keer langs en geniet van ons eigen stekkie.

Antoon Slagers
Oud voorzitter EMC

Anno 2024 hebben we nog steeds een schitterend Kluphoes en is er iedere woensdagavond en zaterdagmiddag reuring. Er wordt gezellig een biertje gedronken en de week doorgenomen.

Ook vinden er met regelmaat activiteiten plaats en is de agenda al weer aardig gevuld voor 2024. Kom rustig een keer langs om de sfeer te proeven.